Is een onafhankelijk GNOME-besturingssysteem onvermijdelijk? EEN recente blogpost uitgezet door GNOME-ontwerper Tobias Bernard zeker zeker een overtuigend argument voor een.
In het tweede deel van zijn kijk op "wat is er mis met het gratis desktop-app-ecosysteem en hoe we het kunnen repareren", benadrukt Tobias Ubuntu's afwijking van de stroomopwaartse standaardinstellingen als symptoom van hindernissen voor ontwikkelaars die zich op de GNOME willen richten ervaring.
Met GNOME-desktopontwerpers en -ontwikkelaars (upstream) en de Linux-distributies die het vaak (downstream) verzenden in verschillende richtingen trekken waar de 'doel'-ontwikkelaars naar moeten streven, is, nou ja, iets minder duidelijk.
Ubuntu richt zich bijvoorbeeld op het creëren van een gebruiksvriendelijke desktopervaring die "gewoon werkt" vanaf het begin, uit de doos, voor zoveel mogelijk mensen. De vanilla GNOME-ervaring wordt als te basaal beschouwd, dus de distro levert een aantal extensies en zelfgemaakte patches om 'de gaten op te vullen'.
Deze benadering wordt vaak als fragmentarisch beschouwd: "Sommige distributies brengen aanzienlijke wijzigingen aan in het kernsysteem", schrijft Tobias.
"[Dit] versnippert op zijn best de visuele identiteit van het platform en beschadigt in het slechtste geval het app-ecosysteem ernstig. Dit omvat zaken als het toevoegen van een permanent dock, pictogrammen op het bureaublad, het opnieuw inschakelen van de systray of een "donkere modus" -instelling die alleen de systeemstylesheet van onder apps verandert.”
Upstream GNOME lijkt ‘purere’ ambities te hebben. Tobias beschrijft veel van de "downstream-oplossingen" die distro's zoals Ubuntu bieden als "simplistische oplossingen" die leiden tot een "onsamenhangende gebruikerservaring".
Kijk, in plaats van een desktopervaring te creëren die is afgestemd op de wensen, grillen en wensen van zijn bestaande gebruikersbasis, GNOME zet zichzelf breder, gericht op het soort gebruikers dat Linux helemaal niet gebruikt - vandaar de beslissing om UI en UX zo eenvoudig, ongecompliceerd en probleemloos te houden als mogelijk.
Toegegeven, er zijn geen gemakkelijke antwoorden op een vraag die op zichzelf misschien slechts een kwestie van perspectief is.
Voor GNOME is het zeker verdienste om een verticaal geïntegreerd, full-stack 'referentie'-platform te hebben waarvan de bewegende delen onder hun controle staan. Dit zal belangrijker zijn naarmate fundamentele inspanningen zoals: Flatpak, waarin GNOME zwaar is geïnvesteerd, komt op stoom binnen de bredere Linux-ontwikkelaarsgemeenschap en verschillende distro's.
Maar er zouden substantiële veranderingen moeten plaatsvinden in de open source-gemeenschap om de uniforme push te bevorderen waar Tobias naar verwijst - veranderingen die waarschijnlijk niet snel zullen plaatsvinden, of helemaal niet.
Infrastructuur, ontwikkelaars, testen, community, marketing, ondernemings- en bedrijfsondersteuning - allemaal onzichtbare onderdelen die de verschillen van een distro naar een desktop aangeven.
Deze 'conflicten tussen desktops en distributies' - distributies zijn natuurlijk meer dan alleen op maat gemaakte 'branding' en 'gefragmenteerde' standaardinstellingen - zouden moeten worden aangepakt indien je neemt aan dat ze in de eerste plaats een probleem vormen.
"De eerste en belangrijkste stap is erkennen dat dit probleem bestaat en dat we onze aanpak radicaal moeten veranderen als we serieus willen werken aan het bouwen van aantrekkelijke app-ecosystemen," redenen Tobias.
Wat je mening ook is over de scenario's die Tobias aansnijdt, zijn post is zeker de moeite waard om te lezen, al was het maar om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken.
Lees "Er is geen Linux Platform Part 2"
Alles Ubuntu, dagelijks. Sinds 2009.